پلی پروپیلن یا EPP حبابی از پروپلین است که سفتی و سختی کمی دارد. همین عامل موجب شده که بعد از ایجاد فشار، دوباره به حالت اولیه برگردد. در نتیجه، این ماده در لوازم رادیو و صنایع هوا و فضا کاربرد زیادی دارد. این ماده پلیمری در سال 1950 توسط دو شیمیدان ایتالیایی و آلمانی به نام کارل رن و جولیو ناتا کشف و تهیه شد. پلی پروپیلن جزو اساسی‌ترین و پرمصرف‌ترین پلیمرهای دنیا است.
پلی پروپیلن چیست؟
پلی پروپیلن از پلیمریزاسیون پروپیلن در دما و فشار متعادل و در کنار کاتالیست زیگلر- ناتا ساخته شده است. فرمول مولکولی پلی پروپیلن N(6H3C) بوده و نقطه ذوب آن 160 درجه سانتی گراد می‌باشد و فرمول شیمیایی آن–CH2-CH(CH3)n- است. این ماده سه پیکربندی مختلف دارد که شامل موارد زیر میشود:
کاربرد پلی پروپلین در تزریق پلاستیک
از آنجایی که پلی پروپلین مقاومت زیادی در برابر ضربه دارد، برای قطعاتی که به مدت طولانی مقابل هوای نامتعادل قرار می‌گیرند و یا ممکن است در معرض ضربه باشند، استفاده میشود. از جمله کاربردهای این ماده پلیمری می‌توان به قطعات خودرو مانند داشبورد، کنسول، روکش، ضربه گیر، رودری، باتری و بسیار قطعات دیگر اشاره کرد.
همچنین از پلی پروپیلن با شاخص ذوب زیاد برای تهیه و تولید انواع ظروف یکبار مصرف و پلاستیکی استفاده میشود.
پلی پروپیلن برای تهیه لوازم ورزشی، کیف حمل و نقل و لباس ورزشی نیز کاربرد دارد.
گریدهایی که شاخص ذوب پایین دارند نیز برای تهیه لوله‌های آب گرم و سرد آب و … به کار می‌برند.
از PP می‌توان برای کالاهای پزشکی نیز استفاده کرد. برای نمونه ساخت بطری ضدعفونی، سرنگ ، ظرف قرص و … کاربرد دارد.
پلی پروپلین در ساخت لوازم منزل از جمله فرش، تشک، بشقاب، اسباب بازی و یا حتی قطعات جانبی درون لباسشویی، یخچال، ظرفشویی و … نیز استفاده دارد.
درست مقابل پلی پروپیلن، هموپلیمر قرار می‌گیرد که در برابر ضربه از مقاومت کمتری برخوردار بوده و تبلور بالایی دارد. در نتیجه برای ساخت انواع ورق‌های نازک، کارهای نساجی و فیلم‌ها‌‌ی باریک از آن استفاده می‌کنند. در هموپلیمر بیشتر از مقاومت در برابر ضربه، استقامت و استحکام کششی ضرورت دارد.
