رسوب الکتریکی یون موجود در محلول فلزی بر روی پلاستیک، آبکاری پلاستیک نامیده می‌شود. از آنجایی که فناوری تولید قالب‌های پلاستیکی به قرن 19 میلادی برمی‌گردد، آبکاری روی آن نیز مربوط به همان دوران و کشورهای آمریکا و اروپا است. از آنجایی که ایجاد اتصال بین پلاستیک و لایه فلزی کار آسانی نبود، صنعتگران تمایل زیادی به آبکاری پلاستیک نداشتند.
اولین صنعتی که فرآیند آبکاری قطعات پلاستیک، در مقیاس بزرگ را اجرا کرد خودروسازی بود. علت این امر، افزایش هزینه سوخت در سال 1970 بود و خودروسازان را مجبور به تولید قطعات جدیدی کرد که مصرف سوخت را کاهش دهد. شرکت‌های ساخت خودرو متوجه شدند که اگر قطعاتی از ماشین، مانند قاب دور چراغ، دور پنجره‌ها، داشبورد، جلو پنجره، قاب دور آینه و… را از پلاستیک بسازند موجب کاهش وزن خودرو و به همان نسبت پایین آمدن مصرف سوخت وهزینه آن می‌شود.
مراحل آبکاری قطعات پلاستیک
- شستشو: سطح قطعه باید کاملا شسته شده تا اثرچربی، خاک و اثر انگشت روی آن باقی نماند.
- پیش شستشو: قطعات پلاستیکی را، در حلال H پیش شستشو می‌‌دهند که موجب بهبود سطح می‌شود.
- H کردن: محلولی که تری اکسید کروم و سولفوریک اسید را شامل شده و باعث اتصال راحت تر فلزات با بستر اصلی می‌شود.
- خنثی کردن: بعد از “اچ ” کردن باید با کمک، بی سولفیت سدیم تمام مواد اضافی را خنثی و پاک کرد.
- پیش فعال کننده: محصولی که قدرت جذب را فعال و با رزین مانند پلی پروپلین کار می‌کنند.
- فعال سازی: در این مرحله، از فعال کننده‌ای استفاده می‌کنند که غلظت کمی دارد. فلزاتی مانند طلا و پالادیوم و پلاتین کاربرد زیادی در این جا دارند.
- شتاب دهنده: شتاب دهنده موجب پوشش یکنواخت می‌شوند و هیدروکسید را از قطعه جدا می‌کند.
- غوطه وری در آب: مرحله آخر شستن قطعه پلاستیکی در حمام الکترولی است تا لایه فلزی باریک رسوب کرده و قطعه آماده شود.
